بهشت ...

اگر با چشم دل به آنچه که از بهشت براى تو وصف کرده‏ اند بنگرى،

از آنچه در دنیاست دل مى ‏کنى،

هر چند شگفتى ‏آور و زیبا باشد،

و از خواهش‏ هاى نفسانى و خوشى ‏هاى زندگانى و منظره‏ هاى آراسته و زیباى آن کناره مى ‏گیرى،

و اگر فکرت را به درختان بهشتى مشغول دارىکه

شاخه‏ هایشان همواره به هم مى‏ خورند،

و ریشه‏ هاى آن در توده‏ هاى مشک پنهان،

و در ساحل جویباران بهشت قرار گرفته آبیارى مى‏ گردند،

و خوشه‏ هایى از لؤلؤ آب دار به شاخه‏ هاى کوچک و بزرگ درختان آویخته،

و میوه‏ هاى گوناگونى که از درون غلاف‏ ها و پوشش‏ ها سر بیرون کرده‏ اند، سرگردان و حیرت زده مى ‏گردى...

شاخه‏ هاى پر میوه بهشت که بدون زحمتى خم شده در دسترس قرار گیرند، تا چیننده آن هر گاه که خواهد بر چیند،

مهمانداران بهشت گرد ساکنان آن و پیرامون کاخ‏ هایشان در گردشند و آنان را با عسل هاى پاکیزه و شراب‏هاى گوارا پذیرایى کنند...

آنها کسانى هستند که همواره از کرامت الهى بهره‏ مند تا آنگاه که در سراى ثابت خویش فرود آیند

و از نقل و انتقال سفرها آسوده گردند...

اى شنونده اگر دل خود را به منظره ‏هاى زیبایى که در بهشت به آن می‏رسى مشغول دارى، روح تو با اشتیاق فراوان به آن سامان پرواز خواهد کرد، و از این مجلس من ،با شتاب به همسایگى اهل قبور خواهى شتافت...

خداوند با لطف خود من و شما را از کسانى قرار دهد که با دل و جان براى رسیدن به جایگاه نیکان تلاش می‏کنند.

خطبه 165 نهج البلاغه

مستقیم بهشت...